De lucht kleurt langzaam donkerder en binnen zoek ik mijn eigen kleine ritueel op. Een latte macchiato, caramel dit keer – het is mijn manier om de dag zacht af te ronden. Het glas in mijn handen voelt warm en de geur alleen al zegt me: het is goed zo.
Het mooie van de avond is dat ze ons uitnodigt om alles even neer te leggen. Overdag rennen we, regelen we, zijn we bezig met verwachtingen en verlangens. Maar ’s avonds, wanneer de stilte dichterbij komt, merk ik hoe ik vanzelf rustiger word. Alsof de wereld zegt: genoeg gedaan, genoeg geweest.
Ik weet niet hoe jouw dag was. Misschien liep alles op rolletjes. Misschien liep er juist van alles mis. Misschien voelde je je gedragen, misschien alleen. En misschien wel een beetje van alles tegelijk. Het maakt niet uit. Want nu, hier, aan het einde van de dag, mag jij één ding weten: je hoeft niets meer vast te houden.
Ik neem een slok van mijn koffie en stel me voor dat elke uitademing een stukje ballast meeneemt.
De zorgen.
De lijstjes.
De gedachten die maar rond blijven draaien.
Met elke ademhaling wordt het lichter.
Het is een oefening in vertrouwen. Vertrouwen dat de nacht je draagt. Dat jouw lichaam de rust zal vinden die het nodig heeft. Dat je morgen weer opnieuw mag beginnen, met frisse ogen en een lichter hart.
Dus laat de avond je omarmen. Laat de stilte dichterbij komen. Steek misschien een kaars aan, of luister naar een lied dat je zacht maakt. En fluister tegen jezelf: ik heb genoeg gedaan, ik bén genoeg, en nu mag ik loslaten.
De dag is voorbij.
De nacht mag beginnen.
En jij? Jij mag thuiskomen in jezelf.
Licht&Liefde💛Tabine
Reactie schrijven